Escalatie in Ypenburg ten koste van bewoners

door Marc Konijn

Een kat-en-muisspel rond de aanleg van bruggen, detectives die staan te posten aan de Middelweg en een kort geding dat bol staat van verdachtmakingen. Ypenburg lijkt het decor te zijn geworden van een goedkope film met een onmogelijk plot. Maar de gebeurtenissen op en rond de Middelweg in Ypenburg zijn allerminst fictie, zo blijkt wel uit het kort geding dat BAM Vastgoed en het samenwerkingsverband Ypenburg aangespannen hebben tegen de gebroeders Van der Helm. Zij eisen alle vrijheid om de laatste hand te leggen aan de wijk die rond het huis van Herman van der Helm wordt gebouwd. Iedere misstap zou Van der Helm moeten bekopen met een boete van 100.000 euro.

Om de eis kracht bij te zetten, zijn tal van documenten ingediend waaruit moet blijken dat Van der Helm een notoire lastpak is. De broers zouden onophoudelijk processen voeren, de aanleg van de wijk bewust ophouden en vernielingen aanbrengen. De toon wordt echt grimmig met de bijgevoegde aangiften van poging tot doodslag en poging tot mishandeling.
Dat is nogal wat. Zeker als je bedenkt dat de bestuurders van Ypenburg – wethouders – meedoen aan dit kort geding. Dat het niet zo ernstig is als het kort geding doet vermoeden, blijkt wel uit het feit dat de broers nog gewoon rondlopen; de politie vond de aangiften kennelijk niet serieus genoeg om een onderzoek te starten.
De vraag wat nu waar is, en wat onwaar, is aan de rechter om te beantwoorden. Slechts één opmerking is op zijn plaats: zo zwart de broers door bouwers en bestuurders worden afgeschilderd, zo populair zijn zij bij de bewoners in de wijken.
Interessant is de vraag hoe het zover heeft kunnen komen. Een mogelijke verklaring is dat de bouwers van Ypenburg op het voormalige vliegveld aanvankelijk grote vrijheid hadden. Pas bij de weilanden aan de Bras kwamen zij bewoners tegen, en dus ook de familie Van der Helm. Deze boerenfamilie verkocht haar gronden en maakte allerlei afspraken. Het zijn deze afspraken waar in de loop der jaren conflicten over zijn gerezen. De meest geruchtmakende is de verplaatsing van hun bedrijven aan de Middelweg. De contracten waren getekend, maar de bouwers weigerden de verhuizing in gang te zetten. Van der Helm stapte naar de Raad van State en kreeg gelijk, met als gevolg dat 115 woningen nog steeds geen definitieve bouwvergunning hebben.
Daar bleef het niet bij. Met name Herman van der Helm bleek zich ook te bekommeren om zijn omgeving. Zo ontdekte hij asbest in de bouwwegen, wierp hij zich op als redder van bomen en legde hij bouwmachines stil omdat die de Milieuwet overtraden. Met dit eigenzinnige gedrag groeide Van der Helm al snel uit tot persona non grata op het projectbureau en het stadsdeelkantoor, met het kort geding als dieptepunt.
Verantwoordelijk wethouder Smits volgt zijn ambtenaren blindelings, zo is wel duidelijk. Dat is alleen politiek bezien al een onbegrijpelijke zet. Smits helpt weliswaar het bouwbedrijf BAM, maar hij laat daarmee tegelijkertijd de bewoners van 115 woningen in de kou staan. Die woningen kunnen alleen maar een definitieve bouwvergunning krijgen als de bedrijven van Van der Helm worden verplaatst. Of die daartoe bereid is na dit geding, is nog maar de vraag. De vraag is nu: wat wil Smits? En nog interessanter: wat wil de gemeenteraad